Od kilku lat jestem na emeryturze i nie udzielam się w żadnej formie w życiu artystycznym.
Bycie na emeryturze to stan podobny do dogasającego ogniska, jeżeli nie ma możliwości nasycić go kolejnym opałem (a nie ma) to może się tlić ale koniec jest jasny, fajnie pasuje. Istnieje zwrot; wypalić się.
Artyści pytają mnie czy nie ma możliwości bym włączył się do ich
projektów ale próbuję im wyjaśniać, że nie. Od teraz będę używał
metafory ogniska.
I stwierdzenia, że owszem byłem twórczy ale teraz jestem w stanie
spoczynku, poza 'udręką i ekstazą'.*[1]